ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง

“ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง” อำเภอพระประแดง จ. สมุทรปราการ ตลาดน้ำวิถีชาวบ้าน ใกล้ๆ เมืองกรุง การเดินทางสะดวก ขับรถขึ้นทางด่วนไปทางเส้นดาวคะนอง ข้ามสะพานแขวนพระราม 9 ไป พอลงจากสะพานแขวน ให้เลี้ยวซ้ายไปทางถนนสุขสวัสดิ์ ขับตรงไปถึงสามแยกพระประแดง-สุขสวัสดิ์ ก็ให้เลี้ยวซ้ายอีกที คราวนี้ ก็ง่ายเลย จะมีป้ายบอกทางไป “ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง” ตลอดเส้นทางเลยไม่ต้องกลัวหลง ป้ายที่ว่านี้ จะเริ่มที่ เหลืออีก 17 กิโลเมตรจะถึงจุดหมายปลายทาง ขับตามไปเรื่อยๆ จนเหลือ 5 กิโลเมตร --- 1 กิโลเมตร --- 500 เมตร แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง … มีเจ้าหน้าที่ให้บริการบอกทางไปที่จอดรถ และที่สำคัญ เจ้าหน้าที่ที่เราเห็นแต่งชุดคล้ายรปภ. เป่านกหวีด โบกให้รถวิ่งเข้า ออก นอกจากจะมีผู้ชายร่างใหญ่สมกับที่เป็นเจ้าหน้าที่ รปภ. แล้ว ยังมีคุณป้า 2-3 คน แต่งเครื่องแบบเดียวกันนี้ คอยเป็นจราจรกะเขาด้วย เห็นแล้วน่ารักจริงๆ (ในใจคิดสงสารมากกว่า กลัวป้าเป็นลม เพราะแดดร้อน ฝุ่นก็เยอะ)

ที่จอดรถเป็นลานดินกว้างๆ มีรถจอดอยู่เต็มพอสมควร … เราก็ขับเข้าไปตามที่เจ้าหน้าที่บอก ปรากฏว่า ต้องจอดแถวกลางๆ แบบว่ากลางลาน ซึ่งมองดูแล้ว รถที่จอดเขาซองอยู่แถวหน้าเรา จะออกไม่ได้แน่นอน … แถวที่เราจะจอดนี้เป็นแถวเสริม เจ้าหน้าที่เดินบอกให้รถที่จอดแบบนี้ ปลดเบรกมือ และเข้าเกียวร์ว่างไว้ เผื่อเข็น เราก็ลังเลลังเล แต่ก็ทำตามที่เจ้าหน้าที่ว่า … ช่วงกำลังลังเลอยู่ ปรากฏว่ามีคนที่ซื้อของเสร็จแล้ว กำลังจะกลับ เดินทางที่รถพอดี และเป็นทำเลดีด้วย เพราะเข้าซองถูกต้อง … ผู้ร่วมเดินทางของเรา 2 คนก็เลยเดินไปจ่อรอเลย จองที่ไว้ก่อนเลย และโชคดีมาก ไม่มีรถคันไหนได้เข้ามาในลานนี้อีก เนื่องจากเต็มแล้ว เราก็เลยสบายๆ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องกลัวคนแย่ง และที่สำคัญ มีรถเจ้ากรรมอยู่ 2 คัน ไปจอดปิดทางออกมิดเลย … เจ้าของรถก็ไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ไม่เห็นตอนที่รถ 2 คันนี้มาจอด คราวนี้ ใครที่จะขับรถออกจากลานนี้ก็ต้องขับสวนไปทางเข้า ซึ่งก็ยิ่งน่าสงสารคุณป้าที่กำกับดูแลการเข้าออกของรถ ที่ต้องคอยห้ามรถถเข้า ต้องคอยปล่อยรถออก เรียกว่านั่วเนี่ยเลยงานนี้ ลืมบอกไปว่าเราไปถึงที่นี่เวลาประมาณ 9 โมงกว่าๆ เห็นจะได้

ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ... บรรยากาศใช้ได้เลยทีเดียว ถึงแม้อากาศในตอนสายๆ ของวันนี้ค่อนข้างร้อน แดดแรง ตอนที่เดินจากลานจอดรถมาที่ตลาด ระยะทางก็ไม่ไกลมาก ตามทางก็เจอกับร้านค้าขายสินค้า OTOP อยู่ภายใต้เต๊นท์ผ้าใบผืนใหญ่ เราก็เดินดูของมาเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรเตะตาต้องใจมากนัก พอพ้นจากร้านค้าย่านนี้ ก็จะมีสะพานไม้ดูแข็งแรงข้ามคลอง เพื่อเข้าสู่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้งขนานแท้ ... ผู้คนเริ่มทยอยกันเข้าชมตลาด แต่ก็ไม่ถึงกับแออัดมากนัก ทางเดินก็เป็นทางเดินลาดปูนอย่างดีและไม่คับแคบจนเกินไป สามารถเดินสวนกันได้ และหยุดซื้อของได้ โดยที่ไม่ต้องเบียดเสียดยัดเยียดมากนัก ... เราเลยตัดสินใจจะเดินชมตลาดกันให้ทั่วๆ ก่อน 1 รอบ ดูว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง แล้วค่อยเดินกลับมาอีกรอบ กลับมาโฉบของที่เล็งๆ ไว้ ถ้าเดินลึกเข้าไปในส่วนที่เป็นสวน ร่มรื่น จะมีโต๊ะใต้ต้นไม้ให้นั่งทานอาหารได้ด้วยนะ แต่ไม่อยู่ติดน้ำ เป็นวิวในสวนแทน

กลิ่นอาหารโชยมาเตะจมูก ... เริ่มตั้งแต่ "หอยทอดขนมครก" ไม่รู้ว่าชื่อจริงๆ เรียกแบบนี้หรือเปล่า แต่ที่เห็นคือแม่ค้ากำลังทอดหอยทอดอยู่ในเตาขนมครก เราก็ได้แต่ชายตามองดู มีคนเข้าคิวรอซื้อกันอยู่ แปลกดี ... สองข้างทางที่เดินไป ด้านหนึ่งจะติดกับริมน้ำ มีเรือจอดขายอาหารริมตะลิ่ง ส่วนมากจะเป็นก๋วยเตี๋ยว แม่ค้าจะนั่งชงก๋วยเตี๋ยวอยู่ในเรือ ส่วนลูกค้าจะนั่งทานอยู่บนบก เป็นโต๊ะเตี้ยๆ เก้าอี้ตัวเล็กๆ นั่งกันหัวเข่ากระแทกคางเลย เก้าอี้เหมือนเก้าอี้เด็ก นี่ถ้าใครกระดูกไขข้อที่เข่าไม่ดี มีหวังอดทาน แต่บางร้านก็จะมีโต๊ะใหญ่ๆ ให้นั่ง แต่จะไม่ติดริมน้ำ คนตรึม... ถ้าจะนั่งโต๊ะใหญ่ต้องเข้าคิวรอ

พวกเราเดินชมตลาดจนครบ 1 รอบ โฉบได้ขนมครก ขนมโบราณชื่อว่า "ขนมใบไม้" คนขายบอกว่าโบราณมากๆๆๆๆ ต้องลองทานดู หาซื้อยาก เราก็เลยอุกหนุนมาลองชิมดู ดูเหมือนจะเป็นขนมตระกูลขนมเปียหรือไงนี่แหล่ะ แปลกดี ที่แปลกและโบราณเป็นที่ขึ้นชื่อของที่นี่อีกอย่างคือ "ขนมม้าฮ่อ" ... เดินไปเจอ มีขายอยู่ร้านหนึ่ง แม่ค้าใจดี มีให้ลองชิมด้วย น่าตาก็แปลกๆ เป็นสัปะรดชิ้นเล็กๆ มีของหวานคล้ายไส้สาคูปั้นกลมๆ แปะอยู่ข้างบน เวลาที่ลูกค้าซื้อ จะมีพริกแดงและผักชี้โรยหน้า เราเลยลองชิมกะเขาดู 1 ชิ้น อื้ม! แปลกอีกแล้ว แต่ไม่ได้อุดหนุนเขาหรอกนะ ขออภัย

เดินต่อไปเรื่อยๆ เริ่มหิว ก็เลยแวะทานก๋วเตี๋ยวต้มยำหมู เห็นคนทานเยอะดี ... นั่งทานกันเข่ากระแทกคางเลย เราได้โต๊ะนั่งติดริมน้ำ ติดกับเรือที่ชงก๋วยเตี๋ยว คนเซิฟไม่พอ เราก็เลยบริการตัวเอง รับชามก๋วยเตี๋ยวจากแม่ค้าเองเลย ชามเล็กๆ น่ารัก สั่งทานกันคนละ 2 ชาม พอแก้หิว แล้วก็สั่งไก่สะเต๊ะอีกร้านหนึ่งมาทานด้วย ไม่ค่อยถูกปากเท่าไหร พออิ่มท้อง เวลาก็ล่วงเลยไปถึง 11 โมงกว่าแล้ว เราก็เลยเดินไปหากาแฟสดดื่มกัน ถามแม่ค้าแถวนั้น เขาว่าต้องเดินไปเกือบถึงทางเข้าตลาด ถึงจะเจอร้านกาแฟ เราก็เลยถือโอกาสกลับเลย เพราะไม่มีอะไรแล้ว

ขากลับออกมา เดินผ่านวัด ก็เลยทำบุญซะหน่อย ... ผ่านแม่ค้าขายส้ม แม่ค้าเชิญชวนให้ชิม บอกว่าเป็นส้มเขียวหวานผสมส้มเช้ง เวลาทานหั่นเหมือนทานส้มเช้ง แม่ค้าบอกว่า "...ไม่ซื้อไม่ว่า แต่ไม่ชิมจะเสียใจมาก" เราก็เลยไม่ขัดศรัทธา กลัวแม่ค้าเสียใจ ก็เลยแวะชิม อื้ม! หวานอร่อยมากๆ ตัดสินใจอุดหนุนกลับบ้าน... การเดินชมตลาดน้ำบางน้ำผึ้งของพวกเราในวันนี้ ก็จบลงที่ร้านกาแฟสด

....หากใครต้องการไปเดินชมตลาดเหมือนพวกเรา ขอแนะนำว่าอย่าไปสาย ควรไปถึงที่นี่ไม่เกิน 9 โมง ...ไม่เช่นนั้นท่านจะหาที่จอดรถลำบากมากๆ ขอบอก!

ถ่ายภาพและเล่าเรื่องโดย: ครูเจี๊ยบ